قرنیز
نصب پارکت به دو روش اصلی انجام می‌شود:
پارکت چسبانده شده و پارکت شناور (پارکت بر روی فوم یا آندرلا). در روش چسبانده، صفحات چوبی پارکت با چسب مخصوص مستقیماً به زیرساخت اتصال داده می‌شوند (به‌ازای هر مترمربع حدود ۱ کیلوگرم چسب نیاز است). اما در روش شناور، ابتدا یک لایه آندرلا (معمولاً فومی) روی زمین پهن می‌شود و سپس صفحات پارکت روی آن قرار می‌گیرند و نیازی به چسب نیست. پارکت شناور می‌تواند ناهمواری‌های جزئی کف را جبران کند، در حالی که پارکت چسبانده شده سطح کاملاً یکپارچه و پیوسته‌ای به‌وجود می‌آورد.
از لحاظ کاربردی، انتخاب هر روش به شرایط محیط و نیازهای شما بستگی دارد. برای مثال:
گرمایش از کف: اگر قصد استفاده از سیستم گرمایش از کف دارید، پارکت چسبانده شده مناسب‌تر است، زیرا امکان انتقال حرارت از کف به بالا را بهتر فراهم می‌کند. در مقابل، پارکت شناور یک لایه اضافی آندرلا دارد که کمی مانع عبور حرارت می‌شود.
مقاوم‌سازی صوتی: برای جلوگیری از انتقال صدا (ضربه یا قدم‌ها) به طبقات پایین‌تر، پارکت چسبانده شده بهتر عمل می‌کند، چرا که کل سطح کف را به‌صورت یکپارچه در می‌آورد و صدا را کمتر عبور می‌دهد. البته می‌توانید زیر پارکت شناور از آندرلاهای مخصوص صوتی استفاده کنید تا این ضعف تا حدی رفع شود.
نصب خانگی (DIY): پارکت شناور برای نصاب‌های آماتور یا علاقه‌مندان به کارهای خانگی ساده‌تر است. در نصب شناور اگر اشتباهی رخ دهد، می‌توان تخته‌های معیوب را جدا کرد و مجدداً نصب نمود. اما در نصب چسبی، پس از چسباندن هر تخته باید دقت شود که خطایی صورت نگیرد، زیرا جدا کردن و اصلاح بسیار مشکل است.
هزینه و زمان: پارکت شناور معمولاً مقرون‌به‌صرفه‌تر است، زیرا نیازی به چسب ندارد. همچنین نصب شناور سریع‌تر است؛ بر اساس گزارش‌ها، نصب چسبی حدود ۲۰٪ زمان بیشتری می‌برد. اگر بودجه نصب محدود است یا نیاز به جابه‌جایی احتمالی کفپوش آینده دارید، نصب شناور گزینه مناسب‌تری است.
نکات مهم در نصب پارکت:
آماده‌سازی سطح: قبل از نصب، زیرسازی سطح کاملاً باید صاف، خشک و تمیز باشد. توصیه می‌شود هر پوشش قبلی مانند موکت، لمینت قدیمی یا کفپوش وینیل را بردارید و سطح را جارو کنید و در صورت لزوم با مواد تراز، ناهمواری‌ها را اصلاح کنید. به‌عنوان مثال، اختلاف تراز بیشتر از ۳ میلی‌متر در هر نقطه، در نصب پارکت‌های مخصوص گرمایش از کف مشکل ایجاد می‌کند.
درز انبساط: چه در نصب چسبی و چه در نصب شناور، باید در کناره‌ها و اطراف سازه‌های ثابت (دیوارها، ستون‌ها، چهارچوب‌ها) درز انبساط مناسب در نظر گرفت تا چوب بتواند در برابر تغییرات دما و رطوبت حرکت کند. تنها در نصب چسبی به دلیل فیکس شدن کامل تخته‌ها، امکان حرکت چوب وجود ندارد اما باز هم درز لازم است تا چوب دچار تاب‌خوردگی نشود.
زیرسازی صوتی/حرارتی: در پارکت شناور می‌توان از آندرلاهای چندلایه استفاده کرد که علاوه بر پخش بار، عایق صدا و عایق حرارت نیز هستند. این آندرلاها می‌توانند به ضخیم‌تر شدن کف کمک کنند؛ در عوض نصب چسبی امکان نصب روی سیستم گرمایش از کف بدون مانع را تسهیل می‌کند.
پروفیل‌های انتقال: در نصب شناور برای ورود به اتاق‌های مجاور یا سطوح با مصالح متفاوت معمولاً از پروفیل‌های انتقال (Transition Profiles) استفاده می‌شود؛ در نصب چسبی نیازی به این پروفیل‌ها نیست و کف از در اتاقی به اتاق دیگر یکپارچه ادامه پیدا می‌کند.
مقایسه اجرای شناور و چسبی:
پارکت شناور دارای لایه آندرلا است که عبور حرارت را کمی کاهش می‌دهد، در حالی که پارکت چسبانده شده برای گرمایش از کف ایده‌آل است.
اجرای شناور نیاز به پروفیل‌های انتقال دارد ولی چسبی بدون درز از اتاقی به اتاق دیگر امتداد می‌یابد.
سیستم شناور می‌تواند لایه‌ای عایق صوتی ایجاد کند اما پارکت چسبانده، به دلیل یکپارچه شدن، صدای عبور را به خوبی مهار می‌کند.
صب شناور آسان‌تر، کم‌هزینه‌تر و قابل جابه‌جایی است، در حالی که پارکت چسبانده نصب دشوارتری دارد و پس از اجرا امکان بازکردن نهایی ندارد.
با توجه به موارد فوق، انتخاب روش نصب پارکت باید براساس نیازهای خاص فضای شما انجام شود. در هر صورت، رعایت اصول نصب اصولی و استفاده از تجهیزات و مواد باکیفیت، طول عمر و عملکرد مطلوب کفپوش چوبی را تضمین می‌کند.
