قرنیز
کفپوش‌های صنعتی برای محافظت از سطوح در محیط‌های پرتردد و کارگاهی کاربرد دارند. به طور معمول در کارخانه‌ها، انبارها، پارکینگ‌ها، بیمارستان‌ها و فروشگاه‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند. عمده کفپوش‌های صنعتی به دو دسته پایه سیمانی (بتنی) و پلیمری (رزینی) تقسیم می‌شوند که هر دو ویژگی تحمل بارهای بسیار سنگین و مقاومت بالا را دارند.
کفپوش اپوکسی
کفپوش اپوکسی نوعی پوشش یکپارچه‌ی پلیمری است که با ترکیب رزین اپوکسی و هاردنر تولید می‌شود. این پوشش به صورت مایع روی بستر بتنی، سنگی یا فلزی اجرا می‌شود و پس از پخت، سطحی صاف، براق و بسیار مقاوم ایجاد می‌کند. از مزایای مهم کفپوش اپوکسی می‌توان به چسبندگی عالی به سطح زیرین و مقاومت بسیار بالا در برابر سایش، ضربه و مواد شیمیایی اشاره کرد. به دلیل سطح صاف و بدون درز، نظافت چنین کفپوشی آسان است و در محیط‌هایی مانند بیمارستان‌ها و کارگاه‌های تولید غذا بهداشتی مطلوبی فراهم می‌کند. این کفپوش در محل‌هایی مانند سوله‌های صنعتی، انبارها، پارکینگ‌ها و مراکز درمانی کاربرد فراوان دارد.
مزایا: مقاومت عالی در برابر سایش و مواد شیمیایی؛ زیبایی ظاهری با سطح یکپارچه و براق؛ طول عمر بالا و هزینه نگهداری پایین (به دلیل عمر طولانی و نیاز تعمیر کم).
معایب/محدودیت‌ها: نیاز به زیرسازی دقیق و سطح کاملاً تمیز جهت چسبندگی مطلوب. نصب آن نیازمند تخصص و کارگران ماهر است. همچنین این پوشش ممکن است در اثر لغزندگی سطح، خطر سرخوردگی ایجاد کند و در معرض تابش مستقیم آفتاب به مرور رنگ خود را کمی تغییر دهد.
کفپوش پلی‌یورتان
کفپوش پلی‌یورتان (Urethane) یک سیستم پوششی پلیمری انعطاف‌پذیر است که معمولاً بر چند لایه روی سطح اجرا می‌شود. این کفپوش ساختار بسیار قوی و متراکمی دارد که مانع نفوذ رطوبت و مواد شیمیایی به لایه‌های زیرین می‌شود. مقاومت حرارتی و کششی بالای این پوشش باعث می‌شود که در برابر تغییرات دمایی و تابش خورشید پایدار بماند و رنگ آن زرد نشود. بسیاری از انواع کفپوش پلی‌یورتان خاصیت‌های ضد اشعه فرابنفش و ضد خراش دارند، به همین دلیل در پارکینگ‌های طبقاتی و فضاهای باز کاربرد دارند. این کفپوش در محیط‌های صنعتی که به تحمل بار دینامیکی، مقاومت شیمیایی و خاصیت انعطاف نیاز است (مثلاً صنایع لبنی و دارویی) استفاده می‌شود.
مزایا: مقاومت بسیار بالا در برابر رطوبت، گرما و مواد شیمیایی شدید. انعطاف‌پذیری بیشتر نسبت به اپوکسی که از ترک‌خوردگی جلوگیری می‌کند. مقاومت در برابر اشعه UV (جلوگیری از زرد شدن و تغییر رنگ). امکان اجرا در ضخامت‌های مختلف و با رویه‌های متنوع (براق، نیمه‌مات، مات).
معایب/محدودیت‌ها: معمولاً هزینه اولیه بالاتر از اپوکسی است. زمان خشک‌شدن آن طولانی‌تر است و اجرای آن حساس به رطوبت بستر است (زیرلایه باید کاملاً خشک باشد). در برخی فرمولاسیون‌ها، مقاومت سایشی آن کمی کمتر از اپوکسی است (بافت نرمتری دارد) و برای محیط‌هایی با تردد فوق‌العاده سنگین ممکن است نیاز به پوشش تکمیلی باشد.
کفپوش پلی‌اوره (Polyurea)
کفپوش پلی‌اوره یا «پلی یوریا» یک پوشش حفاظتی دو جزئی بسیار مقاوم است که از واکنش سریع ایزوسیانات با آمین‌ها پدید می‌آید. این پوشش بدون نیاز به حلال و با پلیمریزاسیون سریع، لایه‌ای یکپارچه و با دوام بالا ایجاد می‌کند. ویژگی‌های مهم پلی‌اوره شامل خاصیت آب‌بندی قوی، انعطاف‌پذیری، مقاومت بی‌نظیر در برابر سایش و خوردگی و حتی مقاومت در برابر انفجار است. به دلیل پخت فوق‌سریع، این کفپوش به سرعت قابل بهره‌برداری است و در کاربردهایی مثل پوشش مخازن مواد شیمیایی، سازه‌های دریایی، پارکینگ‌ها و سطوح صنعتی با استهلاک بالا کاربرد دارد.
مزایا: زمان اجرای بسیار کوتاه و سرعت بالای پلیمریزاسیون. مقاومت عالی در برابر ضربه، سایش و مواد خورنده؛ قابلیت اجرا روی سطوح ناهموار و ناهمگن (با پرایمر مناسب). سطح کاملاً یکپارچه و فاقد درز، با دوام بسیار زیاد.
معایب/محدودیت‌ها: چسبندگی پلی‌اوره به بتن (بر خلاف فلز) ضعیف است؛ بنابراین نیاز به پرایمرهای مناسب دارد. اجرای آن بسیار حساس به شرایط دمایی و رطوبت محیط است (سطح زیرین باید خشک و دما بالاتر از حد نقطه شبنم باشد). هزینه خرید و تجهیزات اجرا نیز بالا است. در اثر ضعف تنفسی غشایی ممکن است اگر رطوبت وارد شود در بلندمدت باعث پُف کردن (بلبله زدن) شود.
کفپوش بتنی (بتن سخت/ماله پروانه)
کفپوش بتن سخت (ملاله پروانه‌ای یا «لیسه‌ای») یک لایه نازک (معمولاً چند سانتی‌متر) بتن غلتکی یا سخت‌شده است که روی بتن تازه اجرا می‌شود. این نوع کفپوش با افزودن مواد دانه‌بندانه و سخت کننده به بتن، سطحی فوق‌العاده مقاوم در برابر سایش و بارهای سنگین ایجاد می‌کند. کاربرد: عمدتاً در کارخانه‌ها، سالن‌های تولید و انبارها که تردد ماشین‌آلات سنگین، لیفتراک و نیروی کار بسیار زیاد است، استفاده می‌شود.
با افزودن رنگ‌دانه‌های معدنی می‌توان از آن در فضاهای تزئینی صنعتی و تجاری نیز بهره برد.
مزایا: دوام و مقاومت فوق‌العاده در برابر تردد سنگین و ضربه (به دلیل ماهیت بتن و مواد سخت‌کننده). مقاوم در برابر حرارت و آتش (بتن غیرقابل اشتعال است)؛ نسبت به اکثر پوشش‌های پلیمری هزینه ارزان‌تری دارد. مقاومت بالا در برابر سایش و فشار و نفوذپذیری پایین (سطح عاری از منفذ و گردوخاک).
معایب/محدودیت‌ها: مقاومت شیمیایی و ضد‌آب بتن غلتکی معمولی محدودتر از رزین‌هاست (نفوذ برخی مایعات یا مواد خورنده به بتن ممکن است). در اجرای این کفپوش باید درزهای انقباضی کنترل‌شده تعبیه شود تا ترک‌های کنترل‌شده شکل بگیرند. همچنین به دلیل رنگ خاکستری‌معدنی، تنوع رنگی کمی دارد. آماده‌سازی و تمیزکاری سطح بتنی نیز اهمیت دارد و پوشش نهایی قدری خشن‌تر و زمخت‌تر است.
کفپوش ضد الکترواستاتیک (ESD)
کفپوش‌های ضد الکترواستاتیک معمولاً بر مبنای رزین اپوکسی طراحی می‌شوند و حاوی مواد رسانای ویژه هستند. این کفپوش‌ها قابلیت جذب و انتقال سریع بارهای الکتریکی ساکن از سطح کف به چاه ارت را دارند. از این رو در مکان‌هایی که هرگونه جرقه الکتریکی خطرناک است (مثل اتاق‌های سرور، اتاق‌های عمل، صنایع الکترونیک، انبار مهمات یا صنایع نظامی) کاربرد فراوان دارند. این پوشش‌ها به‌نام «روکش ضد جرقه» نیز شناخته می‌شوند.
مزایا: قابلیت انتقال و تخلیه بار الکتریکی ساکن و جلوگیری از ایجاد جرقه خطرناک. فاقد حلال‌های فرار بوده و ویژگی‌های مکانیکی و شیمیایی سطح را تغییر نمی‌دهد. مقاومت حرارتی، شیمیایی و مکانیکی بالا دارند (مشابه سایر کفپوش‌های رزینی). سطح بدون درز و صاف، تمیزکاری آسان و ایمنی محیط را بالا می‌برد.
معایب/محدودیت‌ها: هزینه نصب و متریال بالاتر است. نیازمند اتصال مستمر به سیستم زمین (ارت) و طراحی دقیق سیستم ارتینگ است. در برخی موارد ضخامت بالاتر (۲–۴ میلی‌متر) لازم است تا هدایت کافی ایجاد شود. این پوشش‌ها عموماً خاص کاربردهای حساس است و برای فضاهای عمومی معمولی مقرون‌به‌صرفه نیست.
